نوش

جوانی مقطعی از عمر یک انسان است که دیگر کاملا" به بلوغ فکری رسیده و رفتارهای بچّه‏گانه را کنار گذاشته است. جوان همیشه دوست دارد در جامعه باشد و خود را در جریان‏های آن شریک کند. زمانی که جوان وارد اجتماع می‏شود هنوز هیچگونه تجربه‏ای نداشته، پس بسیار انعطاف‏پذیر است. بنابراین خیلی زود تحت تأثیر رفتارهای اجتماع قرار می‏گیرد، چه خوب باشد چه بد.

همان طور که در سطرهای قبلی اشاره کردم جوان، زود تحت تأثیر رفتارهای خوب و بد جامعه قرار می‏گیرد و اینگونه رفتارها می‏توانند روی جوانها تاثیراتی بگذارند که جبران ناپذیر باشد. بنابراین باید کسی باشد که جلوی رفتارها و هنجارهایی را که برای جامعه چندان مفید نیست بگیرد. نمی‏دانم بگویم  متاسفانه یا خوشبختانه که ما هر دوی این مسائل را داریم، هم هنجارها و رفتارهای بد و غیر مفید را داریم، هم از طرفی اشخاصی هستند که می‏توانند جلوی این‏ها را بگیرند ولی این کار را انجام نمی‏دهند. اگر یک حکومت بخواهد به اهداف خود به خوبی دست پیدا کند باید اوّل به مسائلی نگاه کند که مانع رسیدن به این اهداف می‏باشد. از جمله‏ی این موانع، می‏تواند جوانی باشد که تحت تاثیر سخنان و رفتار دشمنان قرار می‏گیرد و دست نشاندگان داخلی همین دشمنان این مسئله را تشدید می‏کنند و جوانان را بر علیه حکومت تحریک می‏کنند. مثال بسیار واضح و روشن آن فتنه‏ی سال هشتاد و هشت بود که اتفاق افتاد. اگر دقت کرده باشید می‏توانید بفهمید که در اکثر فعالیت‏ها و تظاهرات‏ها، جوانان بیشتر جمعیت را تشکیل می‏دادند. آیا شما فکر می‏کنید که این جوانان همه چیز را خودشان فهمیدند و به میدان آمدند؟ اما این طور نیست بلکه این دشمنان بودند که با تحریک آن‏ها و بعضی از آقایان دارای پست و مقام و به ادعای خودشان کاردان که در این فتنه بسیار نقش مهمّی داشتند، توانستند آنها را به جای خود به جنگ با ولایت فقیه و رهبر و جامعه بفرستند.

پس می‏توانیم نتیجه بگیریم که اگر ما بخواهیم جلوی دشمنان را بگیریم و از فعالیت آنان جلوگیری کنیم می‏توانیم جوان‏ها را راهنمایی کنیم تا دوباره فریب این فتنه‏گران را نخورند. لازم به ذکر است که خانواده‏ها هم نقش بسزایی در این مورد دارند.