نوش

به مباسبت میلاد حضرت نبی اکرم (ص):

 

ستـاره ای بدرخـشیـد و مـاه مجلـس شـد             دل رمـیــده‏ی مــا را رفــیـق و مـونـس شـد

نـگار مـن که به مکتب نرفت و خط ننوشت              به غـمـضـه مـسـئله آموز صـد مدرس شـد

به بـوی او دل بیـمـار عـاشـقـان چـو صــبـا              فدای عارض نـسریـن و چـشـم نرگـس شد

به صدر مصطبه‏ام می‏نشاند اکنون دوست              گدای شـهـر نـگه کـن کـه میر مجـلس شد

خــیـال آب خـضـر بـسـت و جـام اســکنـدر              بـه جـرعـه نوشی سلطان ابوالـفبارس شد

طـرب سـرای مـحـبـت کـنـون شود معـمور              که طـاق ابـروی یـار مـنـش مـهـنـدس شــد

لـب از تـرشـح مــی‏پــاک کــن بــرای خــدا              کـه خـاطـرم به هـزاران گـنه موسوس شـد

کـرشـمـه‏ی تو شـرابـی بـه عاشقان پیمود             کـه عـلم بی خبر افتاد و عقل بی حس شد

چـو زر عـزیز وجــود اســت نــظــم مـن آری             قـبـول دولـتـیـان کـیـمـیـای ایـن مـس شــد

ز راه مـیــکــده ، یــاران عــنــان بـرگـردانـیـد             چـرا که حافظ از این راه رفـت و مفلس شـد

 

خواجه شمس الدین حافظ شیرازی